Wybór wierszy / Selected Poems

Wybór wierszy / Selected Poems - Olga Kubińska

Olga Kubińska – Wybór wierszy / Selected Poems

To poezja inna, nieprzystająca do normatywnych języków, ogranych tematów, znanych motywów. Pokazująca jak niestabilne są nasze psychiczne konstrukcje, jak dalece podatni jesteśmy na rany. Człowiek, istota o kruchym autoramencie, zwykle boleśnie wydana bywa swoim kompulsjom. Kto prócz nas samych, stanowi dla nas większe zagrożenie? Poezja egzystencjalnego niekomfortu, oswojona z ludzkimi niedomogami, usilnie deprymująca się martwotą (i przeszłością). Poezja stawiająca na pojedynczość w świecie uporczywie unifikujących się reprodukcji. Opisująca przestrzenie sakralne, miejsca świetności ducha, które być może utraciły aurę. Kubińska wychodzi poza materialne porządki, ale nie znajduje nic, co mogło by odwrócić naszą uwagę od zbytku próżności, możliwości posiadania. Choć:

martwi rozpełzają się po każdym stawie

obrastają naskórek i podskórne źródła

Wiele pomieszczonych w tomie wierszy to ekfrazy. Kubińska próbuje w malarstwie, w światach zatrzymanych na płótnach, w przypisach do rzeczywistości, w rzeczywistości będącej często jedynie luźnym komentarzem do obrazu, znaleźć pojedynczość i pojąć jej znaczenie dla życia. Próbuję dokonać deskrypcji języka sztuki i opowiedzieć o jej na człowieka działaniu, słowami wiersza. Zastanawia się, czy przedmioty odpowiadają na nasze spojrzenia? Czy wzrok może nieść czytelny anons dla świata, który pragnie się uobecnić, ukonkretnić w czyichś oczach, w celi świadomości?

moje tutaj jest tutaj

moje teraz – teraz

To opowieść o niewysyconych zmysłach rozsnutych niby pajęczyna spleciona przez patchworkową familię pająków. Czy można się zbliżać do tego, czego nie ma? Czy dla człowieka żyjącego zmysłami, największym zadaniem dla własnej wrażliwości, nie jest próba uporania się z obojętnością innych? Wiersze często nieprzystające do rzeczywistości, mocno z nią poróżnione, o krytycznych wobec niej uwagach – uwierają (fraktale, Hey, Jude, nowy album Marii Peszek, Obraz niewielkiej stodoły z barokową wieżą w tle):

nasz przyjaciel bił naszą przyjaciółkę

bezobjawowo

po latach dostrzegliśmy w jej oczach

pręgę strachu

Olga Kubińska bardzo często dotyka kwestii artyzmu. Jej wiersze próbują opisać fenomen osoby, której nie krepuje wyobraźnia, a o konwenansach ducha nie może być absolutnie mowy. Artysta to ktoś, kto funduje nowy język. Kto modli się do swojego dzieła, i stara się tylko słyszeć wewnętrzny szmer, niezagłuszany zewnętrznymi okolicznościami i cudzą nauką. Artysta bowiem to ktoś, kto myśli na własną zgubę i ryzyko. Kto ma coś do powiedzenia, kogo głos próbuje podzielić się swoją prawdą, pozwalającą odetchnąć od wyświechtanych rutyn, multiplikowanego pustosłowia. W ostateczności przecież jest, jak jest.

przez jakiś czas

będziemy jeszcze przeciągać tę linę

to my

to nas

To poezja czarnych plam rozlewających się po ostatnie sylaby, trwającego do świtu, apelu poległych. Codziennego mijania. Rozczarowań jak lokat z pewnym przychodem. „O świcie kaczki skrzydłami trącają o wodę, jakby nie potrafiły się wznieść”. Przy wspólnym stole czeka zwykle wiele rozczarowań. Śluby mogą nie wychodzić, tak jak harmonię mogą przywracać stypy. Ludzie mogą na siebie łypać wilkiem. W każdej chwili możesz zostać bez niczego:

na stoliku między pismami dla mężczyzn

a poradnikami jak urządzić nowoczesny dom i ogród

szukam pocztówek by przesłać ostatnie pozdrowienia

odchodzącym krewnym

niezręczne są pożegnania z umierającymi